Öğlene doğru başımda ağrı, hafif de bir kırıklık ile uyandım. Bir süre direndim. Başımı bir yerlere yaslamadan duramayacak hale gelince yapıştırdım ağrı kesiciyi... Zamanında ilaçlarla aramın iyi olmamasının avantajlarını şimdilerde hemen etki etmeleri şeklinde yaşıyorum.
İlkokulda yanlış bir ağrı kesici yüzünden mide kanaması geçirmiştim. Tam da bayrama geldiği sırada olması bence şansımdı çünkü hastaneye yatmamıştım. Onun yerine annemle salonun yerine yatakları taşıdığımızı, sabahlara kadar ağrıdan kıvrandığımı, bolca kustuğumu ve (hastalık bu) çılgınca ishal olduğumu hatırlıyorum.
Hangi ilaçtan olmuştu deseniz inan hatırlamıyorum ama sevgili bilinçaltım sanırım bunu bana "ilaç içmeeee, du bakalııım..." şeklinde yansıtmayı başardı. Bir de hayatımın o dönemini (çocukluk-ergenlik) asitli içecekler, yağlı yiyecekler, acı ve ekşi olmadan sağlıklı bir şekilde yaşamak zorunda kalmıştım. Şimdi bakıyorum da ne şahane hastalıkmış be! :P
Ben de çok küçükken birkaç bebe aspirini yemiştim. Tatlı niyetine yemiştim bildiğin:) Sonra midemi yıkamışlardı . O gün bu gündür hap yutamıyorum:)
YanıtlaSiltekerleme gerçek olmuş adeta :)
Sil