Dabanlarım Çöktü

Hafta sonu daha doğrusu günler nasıl geçiyor ben anlamıyorum. İşsizlik yan gelip yatma yeri değil miydi arkadaşlar, yanlış bilgi mi verildi?

Resmen 3 gündür kaytarmışım buralardan. Gelip çemkiren de olmamış zira onlarda da bir kaytarma hali var bu aralar. Yağmurların yavaştan üstümüze çökmesiyle bence hepimize genel bir kal çöreklendi. 

Kış geldi. Bir türlü kabullenmek istemiyorum. Birkaç hafta öncesine kadar sanki bu sene erken üşümeye başlamışım ve bütün kış donacakmışım, sürekli hasta dolaşacakmışım gibi geliyordu. Normalde çok üşüyen bir tip değilim. Genellikle insanların mutlu mesut oturduğu sıcaklıklarda darlanıp "şurdan azcık pencere mi açsak yea" diyen uyuzum. :) Hani şu yazın da bir türlü klimayı kapattırmayan manyak var ya, hah işte o, benim! 

Sonra o üşüme halini atlattım. Bazı günler Kasım'da değilmişiz gibi üstüme mont almadan çıkmayı uygun buldum. Her mevsim geçişinde aynı teraneden bıkmıyorum. İflah olmaz bir "biz bu havada ne giyiyorduk"çuyum! Her ayın belli günleri, hava derecesini de barındıran fotoğraflar çekip bir kenarda tutayım diyorum. Mesela yarın 21 derece... Tshirt üstüne gömlek giyip, montu sırt çantasının bir kolundan sarkıtarak bütün gün giymediğim halde yanımda taşıma havası olduğunu tahmin ediyorum. Neyse ki şuan sabahın erken saatinde çıkıp akşam döndüğüm bir hayat diliminde değilim. O çok çok daha acıklı. Boyun ve sırt ağrısının taşımacılıktan zirve yaptığı lanet bir dilim. 

Yazın güneşin alnında yürümek de pek kolay değil ama kışın getirdiği bu hamallık haline tercih ediyorum. Benim gibi araç kullanamayan ve çoğu yeri yürünür mesafede bulan biriyseniz tam bir işkence... Özellikle tatillerde tam olarak aşağıdaki o bahsi geçen arkadaş olduğumdan yaz ve bahar gezmeleri bana daha uygun.

Zaten görseli de bu yaz Barcelona-Marseille tatiline beraber çıktığımız arkadaşım gönderdi. Onun da benden kalır yanı olmadığı için üç kilo vererek dönmemizi sağlayan adım sayılarımız şu şekilde olmuş;

Yürüyerek kilo verebilirsiniz dedikleri bu adımlarmış meğer... Onca kişiyle "yürüyerek kilo mu verilir pfff" diye boşuna dalga geçmişim. 

Yaklaşık 8-9 gün süren tatilden yeme içmeden ödün vermediğimiz halde kilo vererek dönmemiz ve işsizliğin başlangıcının birleşimi beni sabah 07:30'da kalkıp yürüyüşe çıkmak için yüreklendirdi. Gerçekten de bir aydan fazlaca süre aksatmadan uyandım ve yürüdüm, hatta bazı günler yüzdüm de. (Eylül'dü, Çeşmealtı'ydı ve iyi ki o zaman bu challange yoktu zira çok pis manzaralarla çalışma günlerinizi zehir ederdim, nihoha!) Herkese de "aman yarabbim süper uyanıyorum, hava cillop, emekli arkadaşlarımla selamlaşarak yürüyorum" diye anlatırken halihazırda 4-5 aydır ağrıyan sağ ayak alarm vermeye başladı. Bir takım kan testleri, röntgen ve MR neticesinde taban çökmesi ve kemik iliği iltihabı olduğu belirtildi. Fazlaca zorlandığı taktirde stres kırığı denen bir nane oluyormuş. Milletin Kartalkayalarda snowboard yaparken kırdığı ayağı benim tabii ki böyle gerzekçe kırmam gerekirdi ama kıyamadım, zorlamadım. :/

Ayağımın altına bir zımbırtı almam önerildi. Deneye yanıla bana iyi geleni bulduk. Zorlamaya zorlamaya hımbıllaşmıştım ki bildiğiniz üzere en sonunda kendimi spora iteledim. Yarın bir hafta olacak. 7 günde 5 defa gitmişim. Bana göre iyi bir rakam. (Arka sokağımızda olmasa versiyonunu düşünmek istemiyorum!) Zımbırtı olduğu halde çok yürüdüğüm ya da çık-in yaptığım günler bir sızlama oluyor. Sporu da buna göre yapmaya çalışıyorum.

Hayır, değişik ayakkabılar giymiyorum. Babet zaten giyemediğim bir ayakkabı çeşidi ve topuklu benim için sadece iş görüşmesi ve belki düğünde giyilen bir şey. Tatile çıkmadan önce malımı (evet, ben) bildiğim için en sonunda bir Skechers almıştım. Ossdört senedir kendim için yaptığım en iyi şeyler sıralamasında meğer sinsice ilk üçe girmiş. :) Doktorlar "onlardan başka bir şey giyme sakın" dedikleri için kokarca gibi dolaşıyorum. Verilen komutları alabilen biriyim!

:P




***Yok arkadaş zinhar bağlayamıyorum... Yani demem o ki...
:))